سکوت دولت در برابر درخواست برنجکاران

حدود 45 درصد برنج سال گذشته کشاورزان در انبارها رسوب کرده و به همین دلیل نیز انجمن برنج، خواستار این است که دولت این برنج ها را با نرخ سود مناسب خریداری کند. این در حالی است که دولت در برابر این درخواست برنجکاران سکوت کرده و پاسخ مثبتی نداده است.

علاوه بر اینکه بیش از 40 درصد محصول برنج سال گذشته به فروش نرسیده؛ اواسط تابستان نیز زمان برداشت برنج است. حال به محصولات فروش نرفته سال گذشته، برداشت برنج جدید نیز اضافه شود؛ کشاورزان بیم دارند که در این فصل با افت شدید قیمت برنج روبرو شده و زیان زیادی را متحمل شوند. با این حساب درخواست برنجکاران از دولت معقول به نظر می رسد.

پیشنهاد دبیر انجمن تولیدکنندگان و تأمین کنندگان برنج ایران به دولت

دبیر انجمن تولیدکنندگان و تأمین کنندگان برنج ایران (مسیح کشاورز) درباره این معضل، از انتظار این انجمن درباره درخواست برنجکاران درباره خرید محصولاتشان توسط دولت گفته و ادامه می دهد: اگر دولت نمی خواهد بخرد (برنج برنجکاران)، به ما تسهیلات بدهد، ما بخریم. دولت می تواند از طریق بانک کشاورزی تسهیلات بدهد یا از منابع خوب شرکت بازرگانی دولتی یا سازمان تعاون روستایی ما را تأمین کنند یا خودشان بخرند.

مسیح کشاورز عنوان کرد که تا به حال این انجمن برای حمایت از تولید، 50 هزار تن برنج خریداری کرده است.

دیگر اظهارات مسیح کشاورز درباره درخواست برنجکاران

مسیح کشاورز در پاسخ به این سؤال که چه مقدار دیگر برنج باید خریداری شود تا کشاورزان زیان نکنند؛ می گوید: به دلیل اینکه آمار روشنی در مورد موجودی انبارها نیست، ما نمی توانیم بگوییم چقدر برنج هنوز خریداری نشده است.

کشاورز علت ندانستن آمار دقیق انبارهای برنج را نداشتن شناسنامه برنج ایرانی (برخلاف برنج خارجی) عنوان کرد. وی اضافه کرد: در حالی که در حوزه واردات همه چیز مشخص است.

جالب است که مسیح کشاورز درنهایت افزود: البته حتی اگر برنجی هم باشد، معلوم نیست برنجکاران حاضر به فروش آن با قیمت توافقی باشند یا نه.

زیان کشاورزان برنجکار یا سود؟

در این میان می توان سود و زیان برنجکاران را مانند هر بازرگانی دیگری به سه دسته تقسیم کرد:

دسته اول: افرادی که با فروش برنج، زیان می کنند.

دسته دوم: برنجکارانی که سود می کنند.

دسته سوم: این دسته که اکثریت برنجکاران را شامل می شود، افرادی هستند که با فروش برنج، تنها می توانند هزینه های برنج را پوشش دهند. این گونه نه سود دارند و نه زیان؛ البته اگر بخواهیم منصف باشیم، فروش سر به سر، نوعی ضرر محسوب می شود.

مسیح کشاورز نیز به دسته سوم اشاره دارد و می گوید: برنجکاران عمدتا می فروشند تا سرمایه شان برگردد تا بتوانند به کشت ادامه دهند.